Από τους δρόμους της Νέας Υόρκης τη δεκαετία του 1970 μέχρι τη μεγάλη σκηνή των Ολυμπιακών Αγώνων, το Breaking έχει χαράξει μια πορεία που πολλοί δεν θα πίστευαν ότι ήταν δυνατή.
Το Breakdancing, όπως είναι ευρέως γνωστό το breaking, είναι μια μορφή χορευτικού αθλήματος που συνδυάζει τον αστικό χορό με τον αξιοσημείωτο αθλητικό χαρακτήρα, καθιστώντας το αντάξιο μιας θέσης στο Ολυμπιακό πρόγραμμα.
Και μετά την επιτυχημένη εισαγωγή του στους Ολυμπιακούς Αγώνες Νέων του 2018 στο Μπουένος Άιρες, το breaking πρόκειται να κάνει το μεγάλο του ντεμπούτο στους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Παρίσι 2024.
Ωστόσο, σε αντίθεση με το ξεκίνημά του στους δρόμους, το breaking έχει εξελιχθεί σε ένα σωστό άθλημα χορού, με ένα σταθερό σύνολο κανόνων που συνιστούν θεμιτό ανταγωνισμό.
Αλλά, προτού βουτήξουμε στους κανόνες του breakdancing, ας δούμε τα τέσσερα βασικά στοιχεία που συνθέτουν το breaking – Toprocks , Footworks , Powermoves και Freezes.
Το Toprock αναφέρεται σε όλες τις κινήσεις που εκτελούνται ενώ στέκονται όρθιοι – γενικά ένας συνδυασμός κομψών κινήσεων χεριών και ποδιών, ενώ το freeze (πάγωμα) είναι όταν ο breaker ακινητοποιείται σε μια ασυνήθιστη θέση (στο κεφάλι ή στα χέρια του) στη μέση της ρουτίνας του.
Αλλά το πιο κρίσιμο και συχνά το αποκορύφωμα της παράστασης είναι τα footworks, τα οποία περιλαμβάνουν όλες τις κινήσεις που γίνονται στο πάτωμα. Διαθέτει περιστροφές, κίνηση στα πόδια, μεταβάσεις.
Τελος , τα Powermoves είναι ένα σύνθετο σύνολο κινήσεων που παρουσιάζουν οι breakers περιστρέφοντας ολόκληρο το σώμα τους στα χέρια, τους αγκώνες, την πλάτη, το κεφάλι ή τους ώμους. Οι ακροβατικές κινήσεις που αψηφούν τη βαρύτητα απαιτούν ανώτερη δύναμη, ισορροπία και ευελιξία.Για παράδειγμα, η κίνηση της δύναμης εκτόξευσης αέρα απαιτεί από τους χορευτές να περιστρέφουν το σώμα τους, ενώ είναι ανάποδα, ενώ εναλλάσσουν την ισορροπία τους και στα δύο χέρια και κινούνται σε κυκλική διαδρομή.
Εν τω μεταξύ, η εκτόξευση είναι μια συνηθισμένη ακροβατική κίνηση που γίνεται και από αθλήτριες. Περιλαμβάνει την εξισορρόπηση του κορμού σε εναλλασσόμενα χέρια και την περιστροφή των ποδιών από κάτω σε κύκλους.
Οι breakers συνδυάζουν και τα τέσσερα στοιχεία στη ρουτίνα τους σε beats που παρέχει ένας hip-hop DJ όταν αντιμετωπίζουν ο ένας τον άλλον σε έναν διαγωνισμό ένας προς έναν που ονομάζεται μάχη (battle).
Οι αθλητές, ή breakers, όπως ονομάζονται, έρχονται ο ένας εναντίον του άλλου σε μια μάχη 1 εναντίον 1 και κάνουν εναλλασσόμενες στροφές ή ρίχνουν κάτω για να εκτελέσουν τις ρουτίνες τους.
Μια μάχη γενικά περιλαμβάνει έναν σταθερό αριθμό σετ από όλα τα breakers. Οι περισσότεροι μεγάλοι διαγωνισμοί, όπως το Red Bull BC One, έχουν δύο ή τρεις ρίψεις μέχρι τον τελικό, ο οποίος έχει τρεις ή πέντε throw downs.
Επιπλέον, ο κάθε γύρος του χορευτή συνήθως δεν ξεπερνά τα 60 δευτερόλεπτα αλλά δεν υπάρχει συγκεκριμένο όριο στην ποινή.
Κάθε μάχη διεξάγεται ενώπιον μιας επιτροπής κριτών, η οποία συνήθως αποτελείται από αξιοσέβαστους χορευτές από την κοινότητα του breaking. Οι κριτές βαθμολογούν κάθε απόδοση με σαφώς καθορισμένα κριτήρια.
Τουλάχιστον τρεις ή περισσότεροι άνισοι κριτές βαθμολογούν τις μάχες με τρία έως και έξι κριτήρια – δημιουργικότητα, χαρακτήρας, τεχνική, ποικιλία, εκτέλεση και μουσικότητα.
Κάθε παράμετρος έχει διαφορετικό βάρος σε μια μάχη, με την τεχνική, την εκτέλεση και τη δημιουργικότητα να αποτελούν το 60 τοις εκατό της συνολικής βαθμολογίας, ενώ η ποικιλία, η μουσικότητα και ο χαρακτήρας αποτελούν το υπόλοιπο 40 τοις εκατό.
Οι κριτές υποβάλλουν τις ψήφους τους μετά από κάθε γύρο και ο νικητής ανακηρύσσεται νικητής.
Στους Ολυμπιακούς Αγώνες Νέων του 2018, η κριτική επιτροπή αποτελούνταν από πέντε κριτές.
